Batzuek kristau ustea baztertzen dute salbazioa Jesukristoren bidez bakarrik posible dela. Gure gizarte pluralean tolerantzia espero da, baita eskatzen ere, eta erlijio guztiak onartzen dituen erlijio askatasunaren kontzeptua, batzuetan, erlijio guztiak berdinak izateko moduan interpretatzen da.
Bide guztiek Jainko berera eramaten dute. Batzuek hori esaten dute jada bidean egongo balira bezala eta orain bidaia honen helmugatik itzuli direla. Horrelako pertsonak ez dira toleranteak modu bakarra dagoela uste duten eta ebanjelismoa baztertzen duten pentsamendu estu horiekin. Azken finean, besteen sinesmenak aldatzeko saiakera iraingarria dela diote. Baina beraiek modu bakarrean sinesten duten pertsona horien sinesmenak aldatu nahi dituzte. Nola da hori orain? Kristau fedeak irakasten al du Jesus dela salbamenera daraman bide bakarra?
Erlijio gehienak esklusiboak dira. Judu ortodoxoek benetako bidea dutela diote. Musulmanek Jainkoaren errebelazio onena ezagutzen dutela diote. Hinduek arrazoi dutela uste dute, eta budistek ere hori uste dute. Pluralismo modernoak ere uste du pluralismoa beste ideia batzuk baino zuzenagoa dela.
Beraz, bide guztiek ez dute Jainko berera eramaten. Erlijio ezberdinek jainko desberdinak deskribatzen dituzte. Hinduek hainbat jainko dituzte eta salbazioa ezerezaren itzulera gisa deskribatzen dute. Musulmanek, berriz, monoteismoa eta zeruko sariak azpimarratzen dituzte. Ez musulmanak ez hinduak ez lirateke ados egongo, haien bideak helburu bera dakar. Pentsamolde hori aldatzea baino nahiago dute borrokatu. Mendebaldeko pluralistek bere burua pertsona adeitsu eta informatu gabeko gisa ikusiko lukete. Baina erlijioen aurkako iraina edo erasoa ere bada pluralistek nahi ez dutena. Kristau mezua zuzena dela uste dugu eta, aldi berean, jendeari ez sinesteko aukera ematen diogu. Guk ulertzen dugunez, sinesmenak askatasuna eskatzen du jendeari horretan sinesten ez uzteko. Baina jendeak zertan sinetsi aukeratzeko duen eskubidearen alde egiten badugu ere, horrek ez du esan nahi erlijio guztiak egiazkoak direnik sinesten dugunik. Beste pertsonei nahi dutena sinesten uzteak ez du esan nahi horretan sinesteari utzi behar diogunik, Jesus baita salbaziorako bide bakarra.
Jesusen lehen ikasleek esaten digute Jainkorako bide bakarra zela aldarrikatzen zuela. Esan zuen ezin dela egon Jainkoaren erreinuan jarraitzen ez badu (Mateo 7,26-27) eta ez gara harekin betikotasunean ukatzen badugu (Mateo 10,32-33). Jesusek hau ere esan zuen: «Aitak ez baitu inor epaitzen, baina epai guztiak Semearen esku utzi ditu, guztiek Semea ohora dezatela Aita ohoratzen duten bezala. Semea ohoratzen ez duenak ez du bera bidali duen Aita ohoratzen” (Joan 5,22-23). Jesusek esan zuen egiaren eta salbazioaren bide esklusiboa dela eta hura baztertzen duen jendeak, beraz, Jainkoa ere baztertzen du.
Johannesen 8,12 "Ni naiz munduko argia" dio eta Joan 1.ean4,6-7 "[] Ni naiz bidea eta egia eta bizitza; inor ez da Aitagana ethorten nire bidez baizik. Aitortu nauzunean, aita ere ezagutuko duzu. Eta hemendik aurrera ezagutzen duzu eta ikusi duzu.” Jesusek berak esan zuen salbaziorako beste bide batzuk daudela dioen jendea oker dagoela. Pedrok bezain argia izan zuen judu agintariei hitz egin zienean: "Ez dago salbazioa beste inorengan, ez dago zeruaren azpian gizonen artean salbatu behar gaituen beste izenik emanik" (Eginak 4,12).
Paulok berriro argitu zuen Kristo ezagutzen ez duten pertsonak beren transgresio eta bekatuengatik hilda daudela esan zuenean (Efesoarrak 2,1). Ez zuten itxaropenik eta erlijio-sinesmenak izan arren ez zuten Jainkorik (v. 12). Bitartekari bakarra dagoela esan zuen, Jainkorako bide bakarra (1. Timotheo 2,5). Jesus zen denek behar duten erreskatea (1. Timotheo 4,10). Salbaziorako beste bideren bat balego, Jainkoak sortuko zuen (Galatiarrak 3,21). Kristoren bidez mundua Jainkoarekin adiskidetzen da (Kolosarrei 1,20-22). Paulo deitua izan zen jentilen artean berri ona zabaltzera. Haien erlijioak, esan zuen, ez zuen ezertarako balio4,15). Dagoeneko idatzia dago Hebrearrei Gutunean ez dagoela Kristo baino bide hoberik. Beste modu guztien aldean, eraginkorra da (Hebrearrei 10,11). Hau ez da abantaila erlatiboa, dena edo ezer ez den aldea baizik. Salbazio esklusiboaren doktrina kristaua Jesusek berak esandakoan eta Bibliak irakasten digun horretan oinarritzen da, eta estuki lotuta dago Jesus norekin eta gure graziaren beharrarekin.
Bibliak dio Jesus Jainkoaren Semea dela modu berezi batean. Jainkoa da giza itxuran. Bere bizia eman zuen gure salbamenerako. Jesusek beste bide bat eskatu zuen, baina ez zegoen6,39). Jainkoa bera giza munduan sartu zelako bakarrik salbazioa lortzen dugu, bekatuaren ondorioak jasateko eta gu askatzeko. Hau da guri egin digun oparia. Erlijio gehienek lan edo egitea irakasten dute salbaziorako bide gisa: otoitz egokiak egitea, gauza egokiak egitea eta nahikoa izango dela espero. Jendea nahikoa ona izan daitekeela irakasten dute nahikoa ahalegintzen badira. Hala ere, kristau fedeak irakasten du denok behar dugula grazia, izan ere, ahalegindu arren, inoiz ez gara nahiko onak izango.
Ezinezkoa da bi ideia hauek aldi berean egia izan daitezkeelako. Graziaren dotrinak irakasten du, nahi ala ez, ez dagoela salbaziorako beste biderik.
Zer gertatzen da Jesusen berri izan baino lehen hiltzen den jendeaz? Zer gertatzen da Jesus bizi aurretik jaiotako jendeaz? Zuk ere ba al duzu esperantza? Bai, bai. Hain zuzen, kristau fedea graziaren fedea delako. Jendea Jainkoaren graziaz salbatzen da eta ez Jesus izena esanez edo Viena berezi bat izateaz. Jesus mundu osoko bekatuengatik hil zen, inork jakin ala ez (2. Korintoarrei 5,14; 1. Johannes 2,2). Bere heriotza erreparazioaren sakrifizioa izan zen gizaki bakoitzarentzat, iraganeko, oraineko eta etorkizuneko, palestinar zein peruar izan. Ziur egon gaitezke Jainkoa fidela dela bere hitzari, honela idatzita baitago: «Pazientzia dauka zurekin eta ez du nahi inor gal dadin, denek damu dezatela baizik» (2. Peter 3,9). Nahiz eta bere bideak eta garaiak sarritan ulergaitzak izan, berarengan fidatzen gara, sortu zuen jendea maite duelako. Jesusek esan zuen: «Jainkoak hain maite zuen mundua, non bere Seme bakarra eman baitzuen, harengan sinesten duenak gal ez dezan, baina betiko bizia izan dezan. Jainkoak ez zuen bere Semea mundura bidali mundua epaitzera, mundua haren bidez salba dadin baizik» (Joan 3,16-17.).
Kristo berpiztuak heriotza konkistatu zuela uste dugu. Beraz, heriotza ere ez da Jainkoaren eta gizakiaren arteko muga. Jainkoa gai da jendea mugiarazteko bere salbazioa berari uzteko. Ez dakigu nola eta noiz, baina fida gaitezke haren hitza. Horregatik, sinistu dezakegu, modu batean edo bestean maitasunez eta irmoki gidatzen baititu inoiz bizi izan den edo biziko den pertsona oro bere salbamenerako beragan sinestera, hil aurretik, hil bitartean edo ondoren. Batzuek Kristogana azken epaiketaren egunean sinesmenez jotzen badute, edo, bederen, haiengatik zer egin duen jakiten badute, orduan ez da haiengandik aldenduko.
Baina jendea noiz salbatzen den eta beren salbazioa nola ulertzen duten kontuan hartu gabe, oraindik Kristo baino ez da salbatzen. Asmo oneko egintzak eta obrek ez dute inor salbatuko, jendeak zintzoki sinetsi arren, aski onak badira, salbatuko dira. Graziaren printzipioak eta Jesusen sakrifizioak esan nahi du egintza on edo erlijio-lan kopururik ezin duela inor salbatu. Horrelako biderik egon balitz, Jainkoak guretzat ere posible egingo liguke (Galatiarrak 3,21). Jendea lanaren, meditazioaren, flagelazioaren, auto-sakrifizioaren edo beste bide batzuen bidez salbazioa lortzen saiatu bada zintzotasunez, orduan ikasiko dute beren obrak eta egintzak Jainkoarekin ez dutela mesederik egiten. Salbazioa graziaren eta graziaren bidez bakarrik dator. Kristau fedeak irakasten du grazia ez dela merezi eta, hala ere, guztion eskura dagoela.
Jendeak zein erlijio-bide hartu duen edozein dela ere, Kristok bide okerretatik urrun ditzake bere bidean. Jainkoaren Seme bakarra da, denek behar duten barkamen-sakrifizio bakarra egin zuena. Jainkoaren graziaren eta salbazioaren testigantza ematen duen mezulari eta bide bakarra da. Jesusek berak lekukotu zuen hori. Jesus esklusiboa eta inklusiboa da aldi berean. Bera da bide estua eta mundu osoaren Erredentorea. Salbaziorako bide bakarra da eta, hala ere, guztion eskura dago. Jainkoaren grazia, Jesukristorengan ezin hobeto adierazia, pertsona bakoitzak behar duena da eta berri ona da, guztion eskura baitago. Ez da albiste ona bakarrik, zabaltzea merezi duen albiste bikaina da. DBenetan merezi du pentsatzea.
Joseph Tkach-en eskutik